این روزها به نظر می رسه که احساس غم و اندوه و بی حوصلگی دوران کرونا در حال همه گیر شدن است. این بیماری همه گیر منجر به ضررهای مختلفی شده، از احساس ایمنی گرفته تا ارتباطات اجتماعی و امنیت مالی و کلی حس و حال های منفی.
بسیاری از مردم در حال ضرر و زیان فردی، از جمله بیماری و مرگ ناشی از ویروس کرونا، یا از دست دادن شغل در نتیجه تحول اقتصادی هستند.
حالا بیاییم یک سری صحبت هایی که در مورد این ویروس و تاثیرات روانی آن روی افراد و جامعه هست رو بررسی کنیم. از خانم شری کورمیر شروع میکنیم.
خانم شری کورمیر دکترای روانشناسی، معتقده:
حتی افرادی که در این دوران ضرر مالی و شغلی نکردن یا یکی از عزیزانشان رو از دست ندادن و اتفاق خاصی براشون نیوفتاده، تحت تأثیر قرار می گیرند.
او می گوید: “وقتی ما کار، بهداشت، آموزش و سیستم های اقتصادی در دنیا را تماشا می کنیم ناخودآگاه این غم عمومی حس و حال مارو هم بهم میریزه.”
رابرت نیمایر، دکترای روانشناسی و استاد برجسته روانشناسی در دانشگاه ممفیس، می گوید:
این فهم ما از جهان پیرامون ما خیلی مهمه. وی می گوید: ” این احساس خسارات شامل احساس پیش بینی(نمی توانیم آینده را پیش بینی کنیم)، كنترل(کنترل ما بر اوضاع کم شده)، عدالت(این شرایط عادلانه نیست) و این باور است كه نمی توانیم از فرزندان یا عزیزان سالخورده خود محافظت كنیم است.”
حالا چکارهایی میشه کرد؟ بیاییم یکم با دید متتفاوتی به موضوع نگاه کنیم.
غم و اندوه طبیعی است اما اکثر مردم نسبت به آن مقاوم هستند. جورج بونانو، دکترای روانشناسی، مسئول آزمایشگاه از دست دادن، آسیب دیدگی و احساسات در کالج معلمان، دانشگاه کلمبیا، می گوید:
“غم و اندوه واقعاً به خاطر دید ما به واقعیت و تفکر ماست:”
بهتر است بگوییم که این دنیا دیگر مثل قبل نیست و من باید خودم را وفق دهم. ” اشکالی ندارد که از آنچه از دست می دهیم غمگین شویم. وقتی این کار را می کنیم، به ما اجازه می دهد غم و اندوه کار خود را انجام دهد، تا بتوانیم ادامه دهیم و باهاش کنار بیایم.”
نیمایر می گوید، البته ما فقط به انسانهای دیگر وابسته نیستیم. او می گوید:
“ما قادر به از دست دادن مکان ها، پروژه ها، دارایی ها، مشاغل هستیم، که ممکن است به همه وابسته باشیم.”
” این بیماری همه گیر ما را مجبور می کند تا با ضعف چنین وابستگی هایی روبرو شویم، چه به کتابفروشی محلی ما و چه به روال هایی که ما را در طول روز حفظ می کنند.”
با همه گیر شدن این بیماری، مردم مجبور شده اند با یک سری از خسارات روبرو شوند:
از دست دادن احساس امنیت، ارتباطات اجتماعی و آزادی های شخصی، شغل و امنیت مالی. با رفتن به جلو ، مردم متحمل خسارات جدیدی می شوند که هنوز نمی توانیم پیش بینی کنیم.
نیمایر می گوید: “ما در حال ابراز ناراحتی برای از دست دادن زندگی هستیم – ضرر و زیانی که مدام ادامه می یابد.
تحقیقات نشان می دهد، به عنوان مثال، از دست دادن شغل می تواند یک دوره غم و اندوه طولانی متمایز از اضطراب یا افسردگی را به وجود بیاره. این غم و اندوه طولانی حتی ممکنه روی اعتماد به نفس هم تاثیر بزاره.
نیمایر می گوید: ما می توانیم از مردم بخواهیم که آنچه را که در چارچوب این بیماری از دست می دهند همه گیر در نظر بگیرند، این اتفاقات مختص به شخص نیست و تمامی مردم دنیا رو درگیر کرده .
کورمیر پیشنهاد می کند:
“آنچه را از دست می دهید، به صورت فردی و جمعی، بنویسید و در مورد نقاط قوت شخصی و مهارت های کنار آمدن خود با اتفاق های بد زندگی را بنویسید.”
بیشتر ما هرگز چنین چیزی را تجربه نکرده ایم، اما اتفاق چالش برانگیز دیگری نیز داشته ایم. این می تواند به شما کمک کند تا در مورد چگونگی گذراندن طلاق، از دست دادن شغل یا اتفاقهای چالش برانگیز خود بنویسید. چگونه بهبود یافتی ؟
میدونی منظورش چیه ؟ داره میگه وقتی برشکسته میشی ، خونت آتیش میگیره یا اموالت رو میدزدن هم به یه نوع دیگری دچار تشویش و ناراحتی میشی.
در اون مواقع تاحالا چه کارهایی کردی ؟ بالاخره هر فردی در زندگی تجربیات تلخ داشته .حالا این کرونا یه مدل جدید تریه که باعث از دست رفتن درآمد ،شغل و عزیزانت شده.
یکی از تمرینات موثر آرامسازی نوشتنه .بنویس در زمان مشکلات قبلی چکارهایی انجام دادی تا حالت بهتر شده؟
کاملاً ثابت شده است که حمایت اجتماعی می تواند در کمک به حرکت از غم و اندوه به جای گیر افتادن در آن، حیاتی باشد.
این مسئله در عصر فاصله جسمی ، هنگامی که افراد در خانه های خود به دور از عزیزان جدا شده اند ، مشکل ایجاد می کند.
نیمایر می گوید:” در این مدت، ممکن است از حمایت اجتماعی و نقش های اجتماعی معناداری که هویت ما را پشتیبانی می کنند، دور باشید و آسیب ببینید.”
روانشناسان می توانند از طریق تماس تلفنی، پیام کوتاه، گفتگوی ویدیویی و رسانه های اجتماعی مردم را به ارتباط با شبکه های پشتیبانی اجتماعی خود ترغیب کنند.
پس تمرین بعدی و راهکار خیلی مفید اینه که ارتباطت رو با دوستان و خانواده قطع نکنی. زنگ بزن، تماس تصویری داشته باش.
خداروشکر در این عصر جدید به راحتی با برنامه های مختلف می تونی این کار رو بکنی.
چیزی که ما از بلایا یاد گرفته ایم اهمیت مداوم حمایت های اجتماعی است.
نیمایر اضافه می کند: “یك چیز در مورد بحران این است كه می تواند خلاقیت و تعهد را تقویت كند.” “روانشناسی در این بحران یک هدف و جهت دارد که کاملاً واضح است.آن هم کمک به انسانها در هر شرایطی.”
من علیرضا صدیق منش روانشناس مثبت، به عنوان عضو کوچکی در جامعه روانشناسی با ترجمه این متن و انتشار مطالب مختلف در کنارت هستم تا این دوران رو هم بگذرونیم.
نقاط قوت خودت رو ببین، بدون که دنیا همیشه در حال تغییره ولی تو باید بهترین خودت باشی و مهارت های مختلفی یادبگیری تا بتونی به راه و هدفت ادامه بدی.
لینک این مطلب رو برای دوستات بفرست تا کنار هم یادبگیریم و کمک حال هم باشیم .
منبع: