امید و خوش بینی ، دو واژهای که اغلب به جای یکدیگر به کار میروند، در واقع مفاهیمی مجزا با ظرافتهای خاص خود هستند. درک تفاوت این دو میتواند به ما در داشتن نگرشی روشنتر به زندگی و انتخاب رویکردی مناسبتر در مواجهه با چالشها کمک کند.
خوش بینی به معنای تمایل به انتظار نتایج مثبت در آینده، فارغ از شرایط کنونی، است. خوش بینها دنیا را مکانی خوب میدانند و معتقدند که اتفاقات به طور کلی به نفع آنها رقم خواهد خورد. آنها در مواجهه با مشکلات، به جای تمرکز بر موانع، بر راهحلها تمرکز میکنند و از سختیها به عنوان فرصتی برای رشد و پیشرفت استقبال میکنند.
امید اما، با خوش بینی تفاوت ظریفی دارد. امید شامل میل و اراده برای رسیدن به اهداف، به همراه باور به توانایی خود برای غلبه بر موانع، است. امیدواران نه تنها به آیندهای مثبت چشم دارند، بلکه حاضرند برای تحقق آن تلاش کنند. آنها با وجود چالشها، انگیزه خود را حفظ میکنند و به دنبال راهحلهای خلاقانه برای مشکلات هستند.
در حالی که هم خوش بینی و هم امید نگرشهای مثبتی هستند، هر کدام مزایا و معایب خاص خود را دارند.
حتما بخوانید: مقابله با مهرطلبی با استفاده از روش شناختی رفتاری (CBT)
در بخش قبلی، به بررسی تفاوتهای ظریف بین امید و خوشبینی پرداختیم. حال، برای درک عمیقتر این دو مفهوم، به کاوش در ابعاد مختلف آنها میپردازیم.
امید، نیرویی محرک است که ما را به سمت اهدافمان هدایت میکند. هنگامی که امیدی در دل داریم، انگیزه و پشتکار لازم برای تلاش و عبور از موانع را پیدا میکنیم. امید به ما کمک میکند تا در تاریکی، نوری از امید را ببینیم و به تلاش خود برای رسیدن به روشنایی ادامه دهیم.
خوشبینی، مانند یک لنز، دیدگاه ما نسبت به دنیا را شکل میدهد. خوش بینها دنیا را مکانی زیبا و پر از فرصت میبینند، در حالی که افراد بدبین ممکن است دنیا را مکانی تاریک و پر از چالش ببینند. این تفاوت دیدگاه، تأثیر عمیقی بر نحوه برخورد ما با مشکلات و چالشهای زندگی دارد.
تحقیقات علمی نشان دادهاند که امید و خوش بینی نقش مهمی در سلامت روان ما دارند. افراد امیدوار و خوش بین، به طور کلی از استرس و اضطراب کمتری رنج میبرند، سیستم ایمنی قویتری دارند و از سلامت روان بهتری برخوردارند.
امید و خوش بینی همچنین میتوانند بر روابط اجتماعی ما تأثیر مثبت بگذارند. افراد امیدوار و خوش بین، تمایل بیشتری به برقراری ارتباط با دیگران دارند و در روابط خود شادتر و رضایتمندتر هستند.
در مواجهه با چالشها، امید و خوش بینی به دو روش متفاوت عمل میکنند. خوش بینها ممکن است به سادگی انتظار غلبه بر چالشها را داشته باشند، در حالی که امیدواران برای غلبه بر آنها تلاش میکنند. امیدواران با وجود چالشها، انگیزه خود را حفظ میکنند و به دنبال راهحلهای خلاقانه برای مشکلات هستند.
واکنش به شکست، یکی از نقاط تمایز کلیدی بین امید و خوش بینی است. خوشبینها ممکن است در صورت شکست، به سرعت ناامید شوند و انگیزه خود را از دست بدهند. در حالی که امیدواران، شکست را به عنوان فرصتی برای یادگیری و رشد میبینند و با انگیزهای مضاعف به تلاش خود ادامه میدهند.
پاسخ این سوال به شخصیت و شرایط هر فرد بستگی دارد. برخی افراد ممکن است در شرایطی که نیاز به تلاش و پشتکار دارند، از امید بیشتری بهره ببرند، در حالی که برخی دیگر ممکن است در شرایطی که نیاز به دیدگاه مثبت و خوش بینانه دارند، از خوش بینی بیشتری بهره ببرند.
مهمترین نکته، یافتن تعادل بین امید و خوش بینی است. داشتن هر دو این نگرشها، میتواند به ما در داشتن زندگی شادتر، سالمتر و پرمعناتر کمک کند.
امید و خوش بینی هر دو نگرشهای ارزشمندی هستند که میتوانند به ما در داشتن زندگی شادتر و پرمعناتر کمک کنند. با درک تفاوتهای ظریف بین این دو مفهوم، میتوانیم از مزایای هر کدام به طور متعادل بهرهمند شویم.
منابع:
Psychology Today article on the Difference Between Hope and Optimism
https://www.theoptimisminstitute.com/episodes
ترجمه و تنظیم : ریحانه حسین خواه (روانشناس، درمانگر شناختی – رفتاری)
ویرایش: علیرضا صدیق منش، مشاور و روانشناس مثبت نگر
خانه توانمندسازی صدیق منش | به توانمندی هات وصل شو!