آنچه باید به،کودک یاد بدهید این،است;که,رفتار ناشایست نتیجه ی ناخوشآیندی دارد. درحقیقت دورکردن کودک ازمحل تنش، دورکردن اوازتنش و جنجال می باشد ازطرف دیگر بااین،کارخود به،اوهشدارداده اید که پا را ازقاعده فراتر نگذارد. دراغلب موارد شما هم به،اندازه اوبه،دورشدن ازمحل تنش و درگیری نیازدارید.
بیشک وقتی بچه چهار سالهتان خواهر کوچکتر خود را هل میدهد، اینکاراو شما را نگران کرده و میترساند اما باید واکنش هیجانی اولیه رامهار کرده و بجای پرداختن به،شیطنت کودک بزرگ تر، ابتدا به،کودک کوچکتر رسیدگی کنید تا مطمئن شوید که, صدمهای ندیده است. سپس برای تنبیه کودک بزرگتر ازشیوه دورکردن استفاده نمایید.
اساس این،شیوه، دورکردن کودک ازمحل تنش و درگیری است; تا او آرام تر شده به،خطایش فکر کرده و به،آن پی ببرد و خود را نیز برای عذرخواهی آماده کند.
هدف ازدورکردن کودک ازمحل درگیری و تنش، اقدام فوری برای جلوگیری ازتکرار رفتارهای ناشایست است. برای این،منظور ثبات قدم و پشتکارداشته باشید و تمام مراحل راموبه مو اجراکنید. علاوه بر این،هیچگاه بعلت عصبانیت و بیحوصلگی هشدارو توضیح را ازقلم نیندازید.
بسوی کودک خطاکاربروید، خم شده یا زانو بزنید تا همقد اوشده به،چشمانش نگاه کنید و بالحنی قاطع به،وی هشداردهید: «اجازه نداری چنین کاری بکنی»، اینکاربه، هیچوجه مناسب تو نیست»، «ما نباید دیگران روهل بدیم یا چیزی به،طرف اونا پرت کنیم، چون اینکار، کاردرستی نیست» و «لطف کن دیگه اینکارروانجام نده». هشدارمسئلهای بسیار مهم و کلیدی است; زیرابه،فرزند شما فرصت اصلاح و تصحیح رفتار ناشایست رامیدهد، درحالی که,اگر هشدار راحذف کنید، درحقیقت فرصت اصلاح را ازاودریغ کردهاید.
اگر پس ازپنج دقیقه دوباره رفتار ناشایست اوتکرار شد، بالحنی قاطع ولی به آرامی به،اوهشدارنهایی رابدهید: «به،تو گفتم کسی روهل نده یا چیزی روبه،طرف کسی ننداز اینکارخوبی نیست و نباید چیزی روبه،طرف کسی پرت کنی یا کسی روهل بدی، اگر یک بار دیگه اینکارروانجام بدی تنبیه میشی!»
اگر کودک پس ازهشدارنهایی نیز رفتار بد خود راتکرار کرد، بلافاصله اورا ازمحل دورکرده و بجایی ببرید که,نتواند شما راببیند، وسایل بازی و سرگرمی دردسترسش نباشد، احتمال خطر و آسیب دیدگی برای اووجود نداشته و درعین حال ترسناک هم نباشد و درنهایت مجبورش کنید برای مدتی همان جا بماند.
دراین مدت به،گریه و زاریهایش توجه ننمایید و به،هیچوجه جواب اوراندهید.
توضیح دادن هم مانند هشدار، یکی ازمراحل کلیدی است. پیش ازآنکه ازفرزندتان دورشوید، دلیل تنبیه رابرایش توضیح دهید: «ما نباید کسی روهل بدیم یا چیزی روبه،طرف کسی پرت کنیم.
اینکارخوبی نیست چون ممکنه به،دیگران صدمه بزنه و کارخیلی خطرناکیه. پنج دقیقه همینجا بشین و به،کاری کهانجام دادی خوب فکر کن. بعد ازاینکه,پنج دقیقه تموم شه؛ من میام پیشت و ازت میخوام که,معذرت خواهی کنی. حالا همین جا بمون
اگر کودک پس ازچند ثانیه محل راترک کرد و بسوی شما آمد. اورادوباره به،محل قبلی بازگردانید و بازهم علت تنبیه شدنش راتوضیح دهید. بخاطر بسپارید؛ اینکارنباید باخشونت و عصبانیت همراه باشد.
بعد ازپنج دقیقه دوباره نزد اوبروید و ازاوبخواهید عذرخواهی کند. علاوه بر آن باید دلیل معذرت خواهی رانیز بیان کند. شاید «معذرت میخوام» جمله مناسبی باشد ولی کافی نیست و کودک باید بگوید: «بخاطر اینکه خواهرم روهل دادم و اسباب بازی روبه،طرفش پرت کردم معذرت میخوام.».
پس ازعذرخواهی بچه، اورامورد تمجید و تعریف قرار بدهید. اینکاربسیار مهم است;زیراباید مطمئن شود که,رفتار بد اوبخشیده شده است. پس ازعذرخواهی تمام اتفاقات رافراموش کنید و بگویید: «آفرین، ممنون، حالا خوب شد».
پس ازعذرخواهی کودک، ازاوتعریف و تمجید نموده و سپس پرونده ماجرا را بطور کامل ببندید و ازوی بخواهید بازی کند یا کاری راکه,نیمه تمام رها کرده، ادامه دهد. اوباید بفهمد، تنبیه تمام شده و فرصت دیگری برای شروعی تازه به،وی دادهاید.